Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quis Aristidem non mortuum diligit? Nihil ad rem! Ne sit sane; Duo Reges: constructio interrete. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Sed plane dicit quod intellegit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sed ego in hoc resisto; Nulla erit controversia. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Verum hoc idem saepe faciamus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quae cum essent dicta, discessimus. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? At iam decimum annum in spelunca iacet. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Conferam avum tuum Drusum cum C. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Quis istum dolorem timet? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Tum mihi Piso: Quid ergo? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Facillimum id quidem est, inquam. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Bonum valitudo: miser morbus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.